مغزم اره اور می ده هر چند وقت یه بار اینطوری می شه اونم وقتهایی که وجدانم بش از اندازه نرمال به خودش فشار میاره ونمی ذاره من زندگی خودم رو بکنم

بگذار بگم دقیقا چطوری می شه اگه با ادمی روبهرو بشم که ارتباط باهاش برام عجیبه و چند جمله ای باهاش حرف بزنم تا مدت های زیادی هی حرفها رو پیش خودم تکرار می کنم وتحلیل می کنم اونقدر به این کار اامه می دم که دچار اضطراب می شم بعدش هم هنگ می کنم

اگه یه روانشناسی چیزی این نوشته رو می خونه کمکم کنه دعاش می کنم

یادم اولین باراز معلم کلاس چهارمم می تر سیدم اینطوری شدم تاحالا هم باهم

نچ نچ نچ

انگار نه انگار بزرگ شدم

بگذریم از این حرفها یاد اون میخ افتادم که رفت عروسی قر داد پیچ شد

فکر کنم همسایه هامون فردا همه پیچ شن